In het kader van volwassen worden, besluit ik mijn Masterkeuze professioneel aan te pakken. Ik lees me goed in op verschillende sites, ga naar open dagen en stel vragen aan studenten en docenten over de opleidingen.
Ter vergelijking, mijn middelbare schoolkeuze maakte ik als volgt: nadat ik al met veel tegenzin naar een paar open dagen was gegaan, sleurde mijn moeder mij mee naar de Open Dag van het Barlaeus. Ik wilde helemaal niet gaan want die school lag wel 10 kilometer verderop en daar ging ik dus ‘toch noooit heen.’
Mijn Bachelorkeuze ging er ook amateuristisch aan toe. Ik tekende de papieren om DRIE jaar in Londen te gaan studeren zonder de universiteit ooit te hebben gezien. Ik was te druk met de voorbereidingen van mijn eindexamen om de open dag te bezoeken en dacht dat die studie toch vast wel leuk zou worden.
Mijn moeder was destijds wel zo aardig geweest om in mijn plaats naar de ‘Introduction Day’ te gaan. Daar sliep ze ook bij de eerstejaars ‘Student Accommodation’. Met haar zegening ben ik destijds met een gerust hart naar Londen afgereisd. Al brak het zweet me nog even uit toen ik die zomer op ‘Millennium Bridge’ stond en me realiseerde dat Londen een maatje (of tien) groter is dan het dorp Amsterdam.
Hoe dan ook, ik heb het allemaal overleefd.
En nu gaat alles anders. Ik ben ouder en het wordt tijd om mijn moeder te ontlasten door zelf eens keuzes te leren maken. Daarom ben ik nu onderweg naar Leiden waar ik een college ga volgen met een vriend die daar studeert. De eerste indruk is goed. Authentieke stad, mooie universiteit en een gezellige sfeer. Het college bevalt ook goed. We behandelen vragen als:
‘Under which circumstances can we legitimately speak on behalf of others?’
‘What are the implications for politics if we can never speak on behalf of others?
‘Is speaking on behalf of a marginalized group empowering or belittling?’
Ik krijg alweer helemaal zin om te studeren. Lekker sparren over dit soort onzin en je omgeving vindt ook nog dat je goed bezig bent en dat je je leven op de rails hebt.
Bij thuiskomst krijg ik het wel benauwd. Wordt het Utrecht of Leiden, of iets heel anders? Ondanks mijn gedegen onderzoek weet ik het nog niet. Volgende keer vraag ik het gewoon weer aan mijn moeder of gooi ik een muntje op.
Illustratie: Marjan Krijgsheld
columnsiwan.com 
Plaats een reactie